^*merit/i ^UV

(tr)

Havi pro sia konduto aŭ pro siaj ecoj rajton pri justa rekompenco aŭ puno; esti inda je: ŝi meritis ĉian laŭdon, la plej multe ĉar ŝi montris la plej grandan zorgecon [1]; mi estas tute laca, kaj mi bone meritis ripozon [2]; teruran malnoblaĵon li faris, […] li meritas punon [3]; redonu al ili, kion ili meritas [4]; la kulpulo meritas batojn [5]; la laboristo meritas sian salajron [6]; mi jam ne meritas esti nomata via filo [7]; per kio ni meritis la koleron de nia […] protektanto [8]? tiuj ostoj meritis nenion alian, ol ke oni ludu per ili keglojn [9]; ĉiuj rigardantoj aplaŭdis min, anstataŭ la aktoron, kiu fakte estis meritinta tiujn aplaŭdojn [10]; kiel li meritis, tiel li profitis ^PrV .

Ago, eco danke al kiu oni meritas ion: ne trograndigu miajn meritojn [11]; laŭ la merito de siaj manoj homo ricevas redonon [12]; feraj ĉenoj […] atestas pri tio, kiel la mondo kaj la samtempuloj povoscias taksi meritojn [13]; se ili neniam restas sen rimedoj, tio estas la merito de ilia modera vivo [14]; la laboroj kaj meritoj de sinjoro Schleyer estis tre grandaj [15]; ĉiuj enterigitoj estas plenaj de meritoj ^PrV ; prave punite laŭmerite ^PrV .

1.

Meritoplena, multmerita: en tiu revuo li estis kunlaboranto […] merita kaj alte estimata ^Marta ; mi prenis vin por iu pli merita [16]; lia plej merita agado estis sur la traduka kaj lernolibra kampoj [17]; kelkaj drametoj iom meritaj […] kaŝiĝas ĝis nun en gazetoj [18]; servo ne petita, ne estas merita ^PrV . digna, eminenta

2.

Meritita: Zamenhof ricevas ĝustan kaj meritan takson ĉe tiuj rondoj [19]; laboro finita, ripozo merita ^PrV . mortomerita peko

Tio, kion oni meritis: redonu la meritaĵon al la fieruloj [20]. rekompenco, venĝo

(pri homo)

Kiu meriton ne havas, kiu estas malgrandvalora: mi estas tute senmerita kaj ne konata en la mondo [21]; la Mastro troe honoras maljunan senmeritan sklavon [22]; estas risko, ke tiu, kiu regas la pagsistemon, misuzos sian potencon aŭ faros senmeritan profiton [23].