sonato
-
Komponaĵo
por unu muzikilo aŭ eta bando
konsistanta el tri aŭ kvar partoj kun
kontrastaj rapidoj:
solo-sonato por violonĉelo
[1];
dum paŭzeto inter la partoj de sonato […] posedanto de po-to povas
interrompi la silenton per la alta „didelit“ aŭ per aliaj belsonaj melodioj
[2].
simfonio
1.
Monato, Sen Rodin (Filippo Franceschi): Tri diskoj kun ses paroladoj de Ivo
Lapenna
2. Astrid Hanke: La benoj de poŝtelefono, Monato, 2000/11, p. 30
2. Astrid Hanke: La benoj de poŝtelefono, Monato, 2000/11, p. 30
- angle:
- sonata
- beloruse:
- саната
- bulgare:
- соната
- ĉeĥe:
- sonáta
- ĉine:
- 奏鳴曲 [zòumíngqǔ], 奏鸣曲 [zòumíngqǔ]
- france:
- sonate
- germane:
- Sonate
- hungare:
- szonáta
- itale:
- sonata
- japane:
- ソナタ, 奏鳴曲 [そうめいきょく]
- katalune:
- sonata
- nederlande:
- sonate
- pole:
- sonata
- ruse:
- соната
- slovake:
- sonáta
- ukraine:
- соната